Het verven van de wol

"Daar heb je het al", was de aanhef van het mailtje wat ik van Nieteke, een van de verfsters, kreeg.

Ze had vanuit de gekozen proef de hoeveelheid vlierbladeren aangepast en was de  wol die bestemd was voor de polder rondom de Koog gaan verven. Alleen werd de kleur heel anders dan die van de proef. Tja, daar had je het al…

Tineke aan het verven.

                     

Tineke en Nieteke Roeper zijn dankzij een intensieve hobby uit de jaren 80 gespecialiseerd in het verven van wol. Op natuurlijke basis. En ja, ze wilden die 19 kilo’s gesponnen wol wel verven!

Op internet hadden ze een bedrijf gevonden dat bijzondere wolverf ontwikkelt. Prachtige kleuren op natuurlijke basis, met als poëtische naam ‘Australian Landscapes’. Verschillende kleuren van deze verf hebben Nieteke en Tineke getest, en ook proeven gedaan met kleuren van ‘Texel Landscape’: boerenwormkruid, duizendblad en bladeren van de vlier. Vanaf het begin af aan wilden we ook kleuren van planten van Texelse grond in de Kaart verwerken: de Kaart van Texel van Texelse bodem.

Geverfde wol in Texels landschap

Uit de proeven was aan mij de eer om de kleuren voor de Kaart te kiezen.

Een lastig karwei. Want hoe bepaal je nu vanuit een strengetje gekleurde wol hoe dat er uit gaat zien op een vlak van 5 bij 3 meter, en dan ook nog eens op 4 meter hoogte? En hoe gaat dat er uit zien als die wol gebreid is, dus reliëf krijgt?

Door de kleuren met verf op grote vellen te schilderen kwam ik er achter dat mijn eerst gekozen kleurstelling te donker was. De kleuren die ik in eerste instantie aan de kant had geschoven bracht ik weer in beeld.
Toen ik ook nog een ‘staaltje’ van het houten plafond uit het museum mee kon krijgen (de ‘grond’ voor de Kaart), werd het wat inzichtelijker voor me. Tineke en Nieteke wilden wel mee- denken en kijken, en zo is de kleurstelling tot stand gekomen.

Boerenwormkruid

Vele kilo’s boerenwormkruid, duizendblad en vlierbladeren hebben ze geplukt voor de verschillende verfbaden. De ‘maat’ is ongeveer 1 op 4, dat betekend voor iedere kilo wol vier kilo bladeren!

Als heuse kruidenvrouwen hebben ze in stomende potten op het gasfornuis de wol voorbereid, de bladeren gekookt, de wol weer toegevoegd en het natuurlijk verfproces zijn gang laten gaan.

Duizendblad

                                        

Ook de ‘Australian Landscape’ verf bleek niet altijd een constante kleur op te leveren.

Veel factoren blijken hier invloed op te hebben. Hoewel we de wol van tevoren gesorteerd hadden op ongeveer dezelfde dikte en structuur, bleek daarbinnen toch een grote variatie van kleurnuances tevoorschijn te komen. Het lijkt er op dat de wol van ieder schaap weer een andere kleur oplevert.
En eigenlijk is dat ook wel weer logisch, denk ik dan. Want, hoewel ze heel erg op elkaar lijken, is ieder schaap toch echt uniek, en heeft zo zijn eigen, hoogstpersoonlijke wol. En daar reageert de verf dan weer op.
De verschillende kleurnuances komen in het werk goed van pas. Voor het ‘oude land’ geeft het een gevarieerde grasmat weer, met veel schakeringen groen.

Nieteke

Hoe ’t nu is afgelopen met ‘Daar heb je t al?’

De kleur die er uit is gekomen is anders dan verwacht, maar ook heel  mooi. Waarschijnlijk kan ik ‘m wel ergens gebruiken.

Inmiddels is de  wol voor de polder rond de Koog nog een keer geverfd, de kleur is als de proef, het ziet er prachtig uit!