Naam.

' De Kaart van Texel'.... onder het werken door heb ik met een aantal mensen zitten brainstormen over een andere titel voor het werk, iets wat meer de lading zou dekken.
We zijn er uit gekomen: 'Tessels Lant' is het geworden!


Grappig genoeg werd zo'n beetje tegelijkertijd de nieuwe naam van het Maritiem en Juttersmuseum bekend: ' Kaap Skil'  heet het museum vanaf nu.

Klaar.
Tja, en dan, toch wel opeens, is het werk klaar....
een mooi moment om de mensen die er aan meegewerkt hebben voor de laatste keer in de schuur uit te nodigen om het resultaat te komen bekijken.
De zeven delen die 'Tessels Lant' vormen hadden we hiertoe op de grond uitgelegd. Voor mij een mooie gelegenheid om uit te zoeken hoe ik de verschillen in hoogte van de delen nu precies wilde hebben. 
Bakstenen bleken een ideale maatgever: de polders plat op de rond, het oude land op platte baksteken, de duinen op bakstenen op z'n kant.

Hoogte verschillen ter hoogte van Den Hoorn.

Ook een mooie gelegenheid voor de mannen om alle koppen betreffende het transport en het ophangen een kant op te krijgen. 

Willem, Biem en Werner bespreken het transport en ophangen.

'Tessels Lant'

De laatste loodjes.

Het bos va zeewier moest ook nog op het frame genaaid worden. Best lastig, want ondanks de lak die er dubbel dik op zat, is het toch nog steeds  kwetsbaar.

Jet ging op zoek naar een oplossing hoe dit aan te pakken en kwam op het idee het stuk frame waar het bos op moest op te hangen, zodat het zeewier niet kapot zou pletten door het tegen een muur aan te zetten. 
Dus gooiden we het frame rond De Koog in de touwen, het werkte prima!

Het bos wordt op het frame gemonteerd.

Wel apart hoe zo op het einde er toch nog snel een paar essentiële veranderingen doorgevoerd werden:

de vuurtoren is rood geschilderd, 
de zanddijk helemaal 'kaal' gemaakt zodat het een strakke lijn wordt,
bij de Witte Hoek is een donker stuk duin lichter gemaakt, 
de wezenputten zijn van vilt in plaats van spiegel gemaakt.

Snelle, effectieve wijzigingen.

Het vliegveld maakte me niet blij. Niet dat ik niet van vliegen hou, in tegendeel zelfs, maar op de Kaart bleef het, zelfs na 3 keer overbreien een wat raadselachtig, bobbelig stukje breiwerk.
Grietje Trap was het ook opgevallen en merkte op: "het moet juist de gladste plek zijn in Eierland, maar het is de hobbeligste". Ik was het helemaal met haar eens, ik had echter geen idee hoe het anders zou moeten.

Hobbelig vliegveld

Ook Jet was het met de opmerking van Grietje eens, en besloot een avondje thuis te gaan experimenteren met landingsbanen en breien enzo. De volgende ochtend kwam ze met een nieuw vliegveld aanzetten: ze had alleen de landingsbanen gebreid, in 'gladde' tricotsteek. Dat nodigde uit tot vliegen!

Jet naait haar vliegveld op Eierland.

Een frame voor het frame.

Maar ja, hoe hang je zo'n groot werk nu eigenlijk onder een plafond op?
Willem van Heeringen, opzichter van de bouw van de entreehal, had zijn gedachten hierover laten gaan en stapte op een dag samen met Rob Bakker, lasser van beroep, de schuur in. Gewapend met lange latten hout.
De latten pasten ze op het frame van de Kaart, zo, dat het een mal werd voor een frame dat Rob van ijzer in elkaar zou lassen. Dit ijzeren frame, met  gaten erin om haken in te haken, zou hij onder het plafond in het museum  hangen. Met plafondhaken zou de Kaart aan dit frame komen te hangen.

Rob en Willem maken de mal voor het frame.

Het gelaste frame in het museum

Nu moesten wij weer referentiepunten van dit gelaste frame op 'ons' frame (van de Kaart) zien te krijgen, zodat we uit konden puzzelen waar de hangpunten zouden zitten.
Dus ging de houten mal weer terug naar de schuur om nogmaals op ons frame gelegd te worden, zodat we het daarop konden aftekenen.

Houten mal van het frame op het frame om af te tekenen.

Suus Cornelissen, die voor de tweede keer een paar daagjes overkwam uit Amsterdam om te helpen, was bezig de straten op de dorpen lijmen, maar wilde dit werk wel even onderbreken om de mal van het frame op het frame van de Kaart af te tekenen.

Suus tekent de mal van het frame af op het frame.

Een precisie werkje, ijzer en hout geven nu eenmaal niet mee.