Het breiwerk zit er bijna op, meters grasland en akkers zijn er gebreid.
Brei-club.
Het is al weer een maand of 7 geleden dat ik bij de brei-club van Oudeschild binnenstapte, op die avond gesitueerd bij een van de leden in t Horntje. Ik hoopte er dames te vinden die voor de Kaart wilde breien.
Het is al weer een maand of 7 geleden dat ik bij de brei-club van Oudeschild binnenstapte, op die avond gesitueerd bij een van de leden in t Horntje. Ik hoopte er dames te vinden die voor de Kaart wilde breien.
De Kaart was toen niet meer dan een maquette van het ontwerp op schaal.
We probeerden een beeld te vormen van wat het breien in zou kunnen houden, en ik kan mij herinneren dat een van de dames zei: ‘ let wel, de polder Eierland wordt groter dan deze deur’, wijzend naar een deur in de woonkamer. Het werkte verhelderend, en schrikte gelukkig niet af.
De club bestaat inmiddels 54 jaar en is ontstaan uit een ‘moedercursus’, waar jonge moeders en zwangere vrouwen konden leren ‘hoe dat allemaal moest, met kinderen omgaan en opvoeden en zo’.
De lessen in ‘leuke dingen maken voor en met je kinderen’ werd de geboorte van de club, daar zijn ze mee doorgegaan.
Aanvankelijk waren er zo’n 7, 8 leden: ' verschillende kerkgenootschappen, allerlei politieke kleuren (dat was bijzonder, want Oudeschild was ‘ rood’), het was een kleurrijke mengelmoes', verteld Wil Schellinger.
 |
| Wil Schellinger |
Wil is een van de oude getrouwen, samen met Corrie Bakker, Riek Barhorst, Truus Hoogenbosch en Hendrika Koning komen ze iedere donderdagavond om de beurt bij elkaar thuis.
Wil, Corrie en Riek vonden het leuk voor de Kaart te breien. Hendrika richt zich meer op borduren en Truus heeft haar passie gevonden in keramiek.
In de volksmond wordt het ‘de brei-club van Oudeschild’ genoemd, maar dat dekt op geen enkele manier de lading.
 |
| Corrie Bakker |
Door de jaren heen zijn er klokken, puzzels en kapstokken gezaagd en getimmerd, en toen origami in de mode kwam zou ‘ de origamiclub’ een beter passende naam zijn geweest.
 |
| Riek Barhorst |
Prijzen wonnen ze, met de wagens die ze maakten voor Koninginnedag en Ouwe Sunderklaes.
Ze hebben er velen gemaakt, zo veel dat toen een van de kinderen gevraagd werd om als nep-paard te fungeren voor het trekken van zo'n wagen zijn nukkige reactie was ' wij moeten altoos as peerd...'.
Ze hebben er velen gemaakt, zo veel dat toen een van de kinderen gevraagd werd om als nep-paard te fungeren voor het trekken van zo'n wagen zijn nukkige reactie was ' wij moeten altoos as peerd...'.
De Gouden Koets zou een mooie wagen worden voor de optocht voor 'n Koninginnedag. In een schuur werd de koets gebouwd, versierd met rozen van crêpepapier. In hun enthousiasme werd de wagen groter en mooier. Zo groot dat toen ie klaar was de deuren van de schuur er te klein voor waren….
Mijn moeder.
"Van wie heb je toch die creativiteit?" wordt mij wel eens gevraagd. Van mijn moeder dus.
Ik kan mij haar herinneren achter haar Singer naaimachine, kleren naaien voor mij en mijn twee zussen. In ruil voor een nieuwe jurk of rok namen wij wat extra huishoudelijke taken van haar over. "Dan kan ze doornaaien, en is mijn rok sneller klaar", dacht ik dan.
Bloemschikken, wandkleden maken, en vele jaren kantklossen. En breien, ze had altijd graag 'wat op de pennen'.
 |
| Door van Sambeek |
In december wordt ze 90, ze heeft last van vergeetachtigheid, maar toen ze hoorde over het vele breiwerk reageerde ze enthousiast en wilde graag meebreien. Een flinke lap van het 'ouwe land' en het middelste stuk van Waalenburg lagen al na korte tijd op mij te wachten!
Meer breisters
Ditte Stolk, Bertha Brouwer, Christine Koersen, Nel Boersen en Riet Broersma hebben ook de sokken erin gehad met het breien.
Over hun vertel ik later.
