Meer opstekers.

Regisseren en coachen.
'Moet dat nou echt?' is de reactie van Ina Schrama, als ik vertel dat ik haar ook op de blog wil zetten. Ina en ik zijn achternichten en vriendinnen vanaf onze vroege jeugd. 
Ina weet anderen prachtig in het licht te zetten; al jarenlang regisseert ze amateur toneelspelers naar mooie voorstellingen toe. De laatste editie van het historisch spel van Oosterend Present, een door Ina geschreven verhaal over de Tweede Wereldoorlog, heeft ze ook geregisseerd. Grietje Trap, een van de ongeveer tweehonderdvijftig (!) spelers, verzuchtte: Ina heeft het voor elkaar gekregen dat ik de bevrijding nog een keer heb mogen beleven, zo intens, zo echt, ongelooflijk!  
Als het licht echter op Ina zelf gericht is, reageert ze bescheiden.

Ina aan het opsteken van het oude land.

In verschillende fasen van de Kaart kwam ze de schuur binnenwandelen om een bijdrage te leveren: het aan elkaar naaien van de grote lappen stramien, het doorsteken van de bos-bodem op het stramien, het aan elkaar punchen van de lappen vilt voor de duinen, en nu het opsteken van het oude land op het frame.
En toen ik zelf wat richting kon gebruiken in de complexiteit van dit hele maak-proces heeft Ina me gecoached. Ze heeft namelijk recentelijk een 4-jarige opleiding tot transpersoonlijke NLP coach afgerond en wil wat ze geleerd heeft graag in praktijk brengen. Hiertoe is ze ook bezig een website te ontwikkelen waarin ze haar kwaliteiten als coach kenbaar gaat maken.

Vlnr: Ed, Tineke, Jet. Daarachter: links Eierland/Waalenburg, rechts het oude land.

Computeren en handwerken.
Mijn neef Ed, die in november al een keer uit Amsterdam was overgekomen om het stramien groen te schilderen en de dijken te lijmen, wilde ook helpen bij het opsteken van het werk op het frame.
Ed weet van computers en programmeren. Dat is wat ie graag doet, daar is ie goed in.
Hij is echter niet voor een gat te vangen. Enkele jaren geleden hebben wij samen, in de winter, onder 'primitieve omstandigheden' in een prachtig, oud, wat vervallen huis in de Spaanse Pyreneen vrienden geholpen dit huis op te knappen. Het was een bijzondere ervaring, soms koud, maar ook heel gezellig en warm.
Ik moest aan die ervaring denken toen Ed weer op Texel zou komen. Door de vorst had ik het water in de stacaravan waar ik tijdelijk woon, en Ed zou komen te logeren, afgesloten. Dat maakte de omstandigheden 'primitief'. En ja, het was koud, maar de kachel snorde en het was warm en gezellig.
Drie dagen lang was Ed even computerprogrammeur-af en handwerker-aan. 
Het riep beelden bij me op van tapijt-knopers uit andere landen....

Ed steekt Waalenburg vast op het frame.

Tiny en Lies werken aan het oude land.