Duinen en recreatiegebieden van vilt.

De duinen wilde ik er 'natuurlijk' uit laten zien. Van wol gemaakt, rechtstreeks van het schaap, ongeverfd, puur natuur. Vilt dus.

Rebecca Geskus bij haar kaard machine.

Om dit voor elkaar te krijgen kwam ik bij Rebecca Geskus terecht. 
Rebecca is beeldend kunstenaar en maakt vilt. Van op Texel grazende schapen.

Vilt atelier, in de 'stoffen worsten' zitten geschoren schapenvachten.

In drie jaar tijd heeft ze zich gespecialiseerd in vilten, en een heuse studie gemaakt van de verschillende schapenrassen die op Texel grazen. Vooral hoe de wol van de verschillende rassen vilt.
Vreemd genoeg is ons 'eigen' schaap, de Tesselaar, niet geschikt om vilt van te maken. Dat komt omdat het geen goed 'klit-eigenschappen' heeft, en dat is wat je nu net nodig hebt om goed vilt te kunnen maken. Het blijft een beetje los, en is daardoor juist weer heel erg geschikt voor dekbed-vulling. Want die moet tenslotte los en luchtig zijn. En daar is een bedrijf in Oudeschild nu net weer heel bekend mee geworden.
Als de Tesselaar gecombineerd wordt met een andere wol, dan valt er wel mee te vilten.
En zo is het gegaan.


Voor de duinen heeft Rebecca als basis vachten van Drentse Heideschapen gebruikt, die ze afgelopen zomer bij Van Zuilekom van schapenboerderij Klein Zeeland in het Noorden speciaal voor deze klus heeft kunnen reserveren.
In combinatie met het Drents Heideschaap heeft ze onder andere ook wol van de blauwe Tesselaar gebuik. In de Slufter kan je dat goed zien, de donkere lijnen zijn van de blauwe Tesselaar.

De Slufter wordt door mij in vorm gebracht.

Rebecca heeft haar atelier ook aan de Rozendijk, pal tegenover de schuur waar ik zit, dus dat is handig heen en weer lopen.
En we lopen wat heen en weer, met grote lappen vilt, van haar atelier naar de schuur, die ik dan weer rangschik en pasklaar maak zodat het uiteindelijk oude duinen, jonge duinen, de Slufter, het gebied rond de Geul en de Horsmeertjes, en het witte strand wordt. Of de fantasie die richting in probeer te prikkelen, eigenlijk.


Voor de blanke toppen der duinen heb ik een donkere variatie bedacht: stukjes vegetarische vachten. Dit is een speciaal product van Rebecca: een geschoren vacht vilt ze vast op een ondergrond van een lap vilt. Het schaap hoeft dus niet dood om een warm vloerkleed te krijgen.
En op deze manier kun je ieder jaar een vacht van hetzelfde schaap maken!
Rebecca geeft er workshops in. Op www.texelsvilt.nl vindt u meer hierover.

Duinen in wording met stukjes vachtvilt.

Bij het aan elkaar punchen (naaldvilten) en op stramien naaien van de lappen vilt wordt ik geholpen door Els Drijver en Ina Schrama. Ze weten van vilt, van de hoed en de rand, ze maken allebei hoeden.

Els Drijver en Ina Schrama bereiden het stramien voor.

Ina en Els aan het punchen

Er is meer gepunched, en wel met een machine die we mochten lenen van De Witte Engel.
Aanvankelijk was het de bedoeling de lappen duin ermee aan elkaar te punchen, maar dat bleek wat te grof voor de machine.
Voor het delicatere werk, de plattegronden van de recreatiegebieden, bleek de machine uitermate geschikt. Rebecca ging er meteen enthousiast mee experimenteren.

Rebecca achter de punchmachine.

Punchproef: recreatiegebieden in t Gerritsland.